از عقد پرسیده بودید.همه چیز روی روال بود و اتفاق ناخوشایند یا حال خراب کنی نیفتاد.و اینکه لذت بردم یا نه، میدانید که در مجالس شلوغ لذتی نمی برم.در مجالس غیر شلوغ هم لذت نمی برم.مخصوصا اینکه بستگانی که در آن حضور دارند از دوران نوزادی با هم بزرگ شده باشند.درددل هایشان را با هم کرده باشند.شوخی هایشان را با هم کرده باشند.غصه هایشان را با هم خورده باشند.و خب قطعا در چنین جمعی آدم دقیقا یک نیمه غریبه ی محترم و مجهول است.که البته خیلی هم بد نیست.اینکه اجازه داری وارد بحث های خاله زنکی نشوی، بدون اینکه کسی را برنجانی.اجازه داری راجع به زن صیغه ای پسر وسطی همسایه، النگو های زن فلانی ، جدید ترین روش لاغری و سیسمونی نوزادی که در راه است، هیچ اظهارنظری نکنی.چون تو یک نیمه غریبه ی محترم و مجهولی که فامیل ها انتظار ندارند که حتماحتما در بحث هایشان شرکت کنی. از دیگر مزیت های نیمه غریبه ی مجهول بودن این است که اجازه داری وقتی بستگان گرد مادر آن بچه ای که توی راه است و با لگد هایش به بشریت اعلام وجود میکند، نشسته اند و خرافات می بافند و حرفای خاله زنکی میزنند و شوخی های بی معنی میکنند، میتوانی سرت را بکنی توی گوشی ات و راجع به غذای مورد علاقه ی خرچنگ های جزیره ی آیتوتاکی کوک بخوانی.یا راجع به خزه های خاصی که روی برخی درختان آمازونی می رویند. یا میتوانی اطلاعاتت راجع به بورس را افزایش دهی.یا راجع به تاریخچه ی بادمجان ها و ابتدایی ترین بادمجان ها بخوانی.اگر شارژ گوشی ات هم ته کشید جای نگرانی نیست . میتوانی بروی یک جای خلوت و از خودت عکس بگیری.میتوانی با خودت اسم فامیل با حرف دوم بازی کنی چون حرف اول چیز سختی نیس.مثلا سین.اسم:نسرین...فامیل:رسایی...غذا:فسنجان...حیوان: اسب...اشیا:تسمه و الی آخر....میتوانی تمرین کنی تا 6بار پشت سر هم بگویی چه ژست زشتی.چه ژست زشتی.چه ژست زشتی.آن وقت تا چشم بهم بزنی می بینی فامیل ها رفته اند و تو کلی اطلاعات راجع به غذای خرچنگ ها، راجع به خزه ها، بورس و تاریخچه ی بادمجان داری، توی اسم فامیل بازی کردن قوی تر شده ای ، عکس های خوبی از خودت داری و 6 بار پشت سر هم میتوانی بگویی: چه ژست زشتی.