گاهی وقت ها میفهمی هرچقدر هم که زندگی به درد نخور و مسخره باشد، باز یک چیز هایی هستند که وقتی یادشان می افتی قلبت به تپش بیفتد.مثل دوست های با معرفت.مثل رفقایی که حالت را خوب میکنند.میدانید...مثل یک نور کوچک ِ باشکوهند در صحنه ای تاریک...
+ از رفقای مجازی ام به خاطر کامنت ها، ایمیل ها و پیغام هایشان به شدت سپاسگزارم.باید اعتراف کنم حالم خوب شد با دیدنشان.و باید عرض کنم باحال تر از آنید که فکرش را میکردم.